امام زاده با تقوا تا زمان‌ها محل معاش دیرین‌سال‌ترین تشریفات ترحیم مشهد چنار اهل ایران بود. این چنار تحت عنوان نشان شمیرانات شناخته میشد و به اندازه‌ای گران قدر بود که سایه هر یک از شاخه‌های آن نصیب متعددی از تراس محوطه را می‌پوشاند و محل استراحت و عبادت زائران بود. دیرین‌ترها می گویند برخی از اساتید مدرسه، کلاس‌هایشان را پایین سایه این چنار برگزار می‌کردند. عمر درخت پیر به صحت معین وجود ندارد؛ البته به اندازه‌ای بوده که آن را در لیست به جا مانده فرهنگی کشور‌ایران به تصویب برساند.
اطراف تنه چنار امامزاده به ۱۵ متر می سید و هریک از شاخه‌های آن به تنهایی اندازه یک چنار بلندمرتبه قطر داشتند. خلاصه آنکه درخت بلندمرتبه یکی‌از دوست داستنی‌ترین جاذبه‌های توریسم این جای مقدس بود. ولی بعداز کم آب شدن قنات تجریش، بخشی از آن که در امامزاده قرار داشت، گرد هم آیی کرد و همین زمینه منجر زخم دیدن چنار شد. از طرفی پس از سیل تجریش، طرح‌های جدیدی برای حیطه اپلیکیشن‌ریزی گردیده بود و چنار در میانه این طرح‌ها قرار داشت. به همین ادله سازمان ارثیه فرهنگی فرمان جدا چنار را صادر کرد. یک شب درخت را جدا کردند و فردا صبح دیگر خبری از چنار تعالی عدم وجود و درخت پیر فقط در خاطرات کهن‌های تجریش باقی ماند.
نذر نمک در امامزاده پارسا (ع)
یکی ترسیم‌های این امامزاده نذر نمک میباشد؛ کسانی که به حاجت خویش می‌رسند، نمک نذر می‌نمایند. نمک‌های نذری نیز بین زائران امامزاده توزیع می شود. نمک در فرهنگ وتمدن اهل ایران علامت برکت و روزی بیشتر در سفره میباشد. اما این فلسفه کنونی نذر نمک میباشد.تاریخچه نذر نمک به وقتی بازمی‌خواهد شد که در ناحیه تجریش برف متعددی می‌بارید و بخاطر لیز شدن زمین، بخش اعظمی از عموم زمین می‌خوردند. از آن فرصت عموم نمک نذر می‌کردند تا با پاشیدن روی برف‌ها، آن‌ها‌را آب نمایند و عابران جراحت نبینند. این شغل نادر‌نادر به یک ترسیم تبدیل شد و تحت عنوان ترسیم نذری امامزاده پارسا شناخته شد.
امام زاده با تقوا تا زمان‌ها محل معاش دیرین‌سال‌ترین تشریفات ترحیم مشهد چنار اهل ایران بود. این چنار تحت عنوان نشان شمیرانات شناخته میشد و به اندازه‌ای گران قدر بود که سایه هر یک از شاخه‌های آن نصیب متعددی از تراس محوطه را می‌پوشاند و محل استراحت و عبادت زائران بود. دیرین‌ترها می گویند برخی از اساتید مدرسه، کلاس‌هایشان را پایین سایه این چنار برگزار می‌کردند. عمر درخت پیر به صحت معین وجود ندارد؛ البته به اندازه‌ای بوده که آن را در لیست به جا مانده فرهنگی کشور‌ایران به تصویب برساند.
اطراف تنه چنار امامزاده به ۱۵ متر می سید و هریک از شاخه‌های آن به تنهایی اندازه یک چنار بلندمرتبه قطر داشتند. خلاصه آنکه درخت بلندمرتبه یکی‌از دوست داستنی‌ترین جاذبه‌های توریسم این جای مقدس بود. ولی بعداز کم آب شدن قنات تجریش، بخشی از آن که در امامزاده قرار داشت، گرد هم آیی کرد و همین زمینه منجر زخم دیدن چنار شد. از طرفی پس از سیل تجریش، طرح‌های جدیدی برای حیطه اپلیکیشن‌ریزی گردیده بود و چنار در میانه این طرح‌ها قرار داشت. به همین ادله سازمان ارثیه فرهنگی فرمان جدا چنار را صادر کرد. یک شب درخت را جدا کردند و فردا صبح دیگر خبری از چنار تعالی عدم وجود و درخت پیر فقط در خاطرات کهن‌های تجریش باقی ماند.
نذر نمک در امامزاده پارسا (ع)
یکی ترسیم‌های این امامزاده نذر نمک میباشد؛ کسانی که به حاجت خویش می‌رسند، نمک نذر می‌نمایند. نمک‌های نذری نیز بین زائران امامزاده توزیع می شود. نمک در فرهنگ وتمدن اهل ایران علامت برکت و روزی بیشتر در سفره میباشد. اما این فلسفه کنونی نذر نمک میباشد.تاریخچه نذر نمک به وقتی بازمی‌خواهد شد که در ناحیه تجریش برف متعددی می‌بارید و بخاطر لیز شدن زمین، بخش اعظمی از عموم زمین می‌خوردند. از آن فرصت عموم نمک نذر می‌کردند تا با پاشیدن روی برف‌ها، آن‌ها‌را آب نمایند و عابران جراحت نبینند. این شغل نادر‌نادر به یک ترسیم تبدیل شد و تحت عنوان ترسیم نذری امامزاده پارسا شناخته شد.
امامزاده حسن الافطس فراهان