قوش اسلیمی و طرح های هندسی و از همگی بیشتر تشریفات ترحیم مشهد کتیبه ها با صورت مستطیلی خویش بستری را آماده آوردند. که متن های مقدس و نشانه‌ها مذهبی بر آن‌ها نوشنه شوند و در بناها دیده همگان را بر خویش بدوزند. بی شک و تردید در عصر ایلخانیان هیچ تزئین معماری به تنوع و زیبائی تزئینات کاشی پدید نیامده میباشد. هر بخش از این محراب ها با کل بخش های دیگر فرق دارااست، اما در یک نگاه کلی، هماهنگی و زیبایی دیده گیری داراست.
ایلخانیان از چهار نوع کاشی مسجد استعمال می کردند: کاشی محراب، کاشی لوح مزار، کاشی کتیبه و کاشی های صلیبی و ستاره ای صورت. به صورت کلی زیباترین و بغرنج ترین ساختاری که کاشی سازان ابتکار کردند محراب میباشد. محراب های تبارک دسته ای از کاشی های غیر وابسته و ردیفی از طاق نماها و کناره های کتیبه دارا‌هستند. نوع میانگین آن‌ها از دو یا این که چهار کاشی به طور یکی از در بالای دیگری تشکیل‌شده اند و گاه کاشی های محراب های خرد نیز به طور جفت اخلاق گردیده اند.
محراب مسجد یا این که نمازگاه پیشوا، طاق نمایی میباشد که جهت قبله را در مسجد نشانه میدهد، که پیشوای شرعی یا این که پیش‌نماز در اثنای نماز گزاردن در آن می‌ایستد. در مسجدها در اواسط قبله مسجد جای دارد. به نحوی که با ایستادن امام یا این که پیش نماز رشد به سمت قبله باشد و نماز بگذارد. شیوه قرار به دست آوردن آن‌ها، جهت قبله را در باطن مسجد مشخص و معلوم می‌نماید.
وجود محراب در کلیه مساجد مایحتاج وجود ندارد. در مسجدی که بطور درست جهت قبله معلوم باشد، وجودش ضرورتی ندارد. نقشه های این عنصر معماری ریشه در آئین مهر دارااست، مضمون و ریشه صحیح قانع کننده ای در لهجه عربی ندارد. می گویند یعنی محل پیکار (حرب) ولی محراب مکان پیکار وجود ندارد. ریشه این کلمه را پزشک معالج محمد مقدم مدرس دانش گاه ادبیات پر‌نور کرد.
آب، آو و آوه در معنای ساختمان، منزل و امثال آن میباشد. سردابه یعنی منزل سرد، حمام یعنی منزل گرم، محراب یعنی منزل مهر. اولیه اشکال آن هم وابسته به آئین مهر میباشد. در آن فرصت به صورت گنبد ساخته می‌شدند و در دو طرف آن نمادهای طلوع و غروب وجود داشت. طرح آن در جمهوری اسلامی ایران به صورت های متفاوت بافته میشود. دور و بر و باطن محراب را به صدها نحوه مرتب اند. البته لبه های آن، در شرایطی که هراتی یا این که دوستکامی باشد، با محراب و آئین مهر رابطه داراست.
قوش اسلیمی و طرح های هندسی و از همگی بیشتر تشریفات ترحیم مشهد کتیبه ها با صورت مستطیلی خویش بستری را آماده آوردند. که متن های مقدس و نشانه‌ها مذهبی بر آن‌ها نوشنه شوند و در بناها دیده همگان را بر خویش بدوزند. بی شک و تردید در عصر ایلخانیان هیچ تزئین معماری به تنوع و زیبائی تزئینات کاشی پدید نیامده میباشد. هر بخش از این محراب ها با کل بخش های دیگر فرق دارااست، اما در یک نگاه کلی، هماهنگی و زیبایی دیده گیری داراست.
ایلخانیان از چهار نوع کاشی مسجد استعمال می کردند: کاشی محراب، کاشی لوح مزار، کاشی کتیبه و کاشی های صلیبی و ستاره ای صورت. به صورت کلی زیباترین و بغرنج ترین ساختاری که کاشی سازان ابتکار کردند محراب میباشد. محراب های تبارک دسته ای از کاشی های غیر وابسته و ردیفی از طاق نماها و کناره های کتیبه دارا‌هستند. نوع میانگین آن‌ها از دو یا این که چهار کاشی به طور یکی از در بالای دیگری تشکیل‌شده اند و گاه کاشی های محراب های خرد نیز به طور جفت اخلاق گردیده اند.
محراب مسجد یا این که نمازگاه پیشوا، طاق نمایی میباشد که جهت قبله را در مسجد نشانه میدهد، که پیشوای شرعی یا این که پیش‌نماز در اثنای نماز گزاردن در آن می‌ایستد. در مسجدها در اواسط قبله مسجد جای دارد. به نحوی که با ایستادن امام یا این که پیش نماز رشد به سمت قبله باشد و نماز بگذارد. شیوه قرار به دست آوردن آن‌ها، جهت قبله را در باطن مسجد مشخص و معلوم می‌نماید.
وجود محراب در کلیه مساجد مایحتاج وجود ندارد. در مسجدی که بطور درست جهت قبله معلوم باشد، وجودش ضرورتی ندارد. نقشه های این عنصر معماری ریشه در آئین مهر دارااست، مضمون و ریشه صحیح قانع کننده ای در لهجه عربی ندارد. می گویند یعنی محل پیکار (حرب) ولی محراب مکان پیکار وجود ندارد. ریشه این کلمه را پزشک معالج محمد مقدم مدرس دانش گاه ادبیات پر‌نور کرد.
آب، آو و آوه در معنای ساختمان، منزل و امثال آن میباشد. سردابه یعنی منزل سرد، حمام یعنی منزل گرم، محراب یعنی منزل مهر. اولیه اشکال آن هم وابسته به آئین مهر میباشد. در آن فرصت به صورت گنبد ساخته می‌شدند و در دو طرف آن نمادهای طلوع و غروب وجود داشت. طرح آن در جمهوری اسلامی ایران به صورت های متفاوت بافته میشود. دور و بر و باطن محراب را به صدها نحوه مرتب اند. البته لبه های آن، در شرایطی که هراتی یا این که دوستکامی باشد، با محراب و آئین مهر رابطه داراست.
معماری کاخ نیاوران