در تراس شمالی، کتیبه ای از کاشی تشریفات ترحیم مشهد و خط نستعلیق که حاکی از اتمام سازه در سال ۱۲۳۰ هجری قمری وجود داراست.
ســر در فضای ورودی مسجد مکتب مروی حدود سی سال پیش فرو جاری شد و به مکان آن سقف مسطحی ســاخته شدهاست.
تراس جنوبی امروزه با در و پنجره های چوبی پوشــانده شــده و به مسجد خرد پر اسم و رسم اســت.
تزئینات حیاط های سازه در تاثیر بازسازی های مختلــف از دربین رفته و صرفا گوشــه ای از کاشیکاری محراب مانده میباشد.
به صورت کلی قســمتهای متعدد سازه در حین مجال گزینه تجدید بنا های مکرر واقع گردیده اند.
تزیینات مرمت گردیده مسجد این سازه از خشت میباشد.
نمای رو به صحن طاق های مسجد مکتب مروی در نصیب پشت و نیز تراس های اساسی و حیاط های حجره ها به طور کاملً کاشی کاری میباشد.
پوشش تراس های اساسی مقرنس گچی و تراس حجره ها کاربندی گچی میباشد.
سردر ورودی مسجد مکتب مروی نزدیک به ۳۰ سال پیش فرو سرازیر شد که ابعاد با پوشش مسطح مرمت شد.
مسجد مکتب مروی بلندمرتبهترین، کهنترین و اصیلترین حوزه علمیه طهران میباشد.
این مسجد و مکتب، که فعلا اسم مکتب علمیه مروی را بر خویش داراست، در تاریخ ۱۱ بهمن ۱۳۳۲ شمسی با شماره ۴۱۲ در فهرست اثرها تاریخی کشور ایران به تصویب رسید و در فهرست اثر ها ملی نیز جایدارد.
در تراس شمالی، کتیبه ای از کاشی تشریفات ترحیم مشهد و خط نستعلیق که حاکی از اتمام سازه در سال ۱۲۳۰ هجری قمری وجود داراست.
ســر در فضای ورودی مسجد مکتب مروی حدود سی سال پیش فرو جاری شد و به مکان آن سقف مسطحی ســاخته شدهاست.
تراس جنوبی امروزه با در و پنجره های چوبی پوشــانده شــده و به مسجد خرد پر اسم و رسم اســت.
تزئینات حیاط های سازه در تاثیر بازسازی های مختلــف از دربین رفته و صرفا گوشــه ای از کاشیکاری محراب مانده میباشد.
به صورت کلی قســمتهای متعدد سازه در حین مجال گزینه تجدید بنا های مکرر واقع گردیده اند.
تزیینات مرمت گردیده مسجد این سازه از خشت میباشد.
نمای رو به صحن طاق های مسجد مکتب مروی در نصیب پشت و نیز تراس های اساسی و حیاط های حجره ها به طور کاملً کاشی کاری میباشد.
پوشش تراس های اساسی مقرنس گچی و تراس حجره ها کاربندی گچی میباشد.
سردر ورودی مسجد مکتب مروی نزدیک به ۳۰ سال پیش فرو سرازیر شد که ابعاد با پوشش مسطح مرمت شد.
مسجد مکتب مروی بلندمرتبهترین، کهنترین و اصیلترین حوزه علمیه طهران میباشد.
این مسجد و مکتب، که فعلا اسم مکتب علمیه مروی را بر خویش داراست، در تاریخ ۱۱ بهمن ۱۳۳۲ شمسی با شماره ۴۱۲ در فهرست اثرها تاریخی کشور ایران به تصویب رسید و در فهرست اثر ها ملی نیز جایدارد.